Bir insan nasıl olur da bir arabaya, tuhaf bir bağla bağlanır? Bu kadar çok sever, rüyasında dahi onu görür?
Bunları yapan benim!
Woswos'tan bahsediyorum tabi ki.. Beni tanıyanlar, iyi bilir...
Bir de benim olsa...
Az kaldı, az... Kırmızı woswos'umu alıp, şöyle tüm gün turlayacağım..
Göztepe'si, Alsancak'ı, Kordon'u, Karşıyaka'sı... En sonda İnciraltı'na çekip, bir kadeh şarapla taçlandıracağım; bu mutluluğumu.
Ben alacağım bu arabayı!
İnsanlar hayallerinin peşinden gitmeli, değil mi?
Evet!
Hayallerimi süsleyen bu, şirin kırmızı woswos'u almalıyım; evet, evet almalıyım.
Hayatıma nasıl girdiğini paylaşmam iyi olacak.
Dört yaşındayım o zaman, babamın memur olmasındandır ki; şehir şehir gezdik.. Ki ikinci görev yeri olan Kastamonu'da dünyaya gelmişim (süt fabrikasının arkasında, tuhaflıkların başlama tarihi). İşte ne olduysa o zamandan sonra oldu, süre gelen olaylar doğrultusunda; benim muzurluklarımdan kaynaklanan olaylardan biri de budur ki; mavi bir tırmığım vardı.. Bütün arkadaşlarım kumda oynarken, ben gidip yol kenarında asfalta sürtüyordum onu.. (Altın madeni bulmaya çalışıyordum sanırım) Gençlik işte! Bir ara tırrrr tırrrr tırrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr diye bir ses! Ağzım açık kaldı, tırmığımı yola bırakıp kaçtım kenara. Bir şey geliyor; gıcır gıcır (parlak mı parlak) bir woswos... Hala izliyorum onu, geldi ve vıııııııııjjjjjjjjjjzzzzzzz diye geçti..Kendime geldiğimde tırmığın bütün dişleri kırılmıştı, ama üzülmemiştim. Söylediğim cümle "aha! ne kadar güçlü bu be!" dedim ve aşık oldum resmen. Kastamonu da kışın hep kar yağar.. Bende onu gördüğümden sonra, iflah olmadım işte o gün bugündür; o soğuklarda minicik halimle, her gün o pencerenin orada o woswos'un geçeceği anı beklerdim.. Ama bir daha göremedim..
O zamandan beri olan bu tutkum, beni gün ve gün ona daha da çok bağlıyor. Aklıma düşeni yaparım, bu da yıllardır aklımda!
Ve hala bir woswos geçse içimde bir mutluluk, yüzümde gülümse!
Az kaldı be wos'um sabret kavuşacağız.
Woswos Aşk'tır!
